Inaczej system czaszkowo-krzyżowy - jest to układ fizjologiczny. Składa się między innymi z płynu mózgowo-rdzeniowego, opon oraz struktur kostnych, które występują w bezpośrednim sąsiedztwie układu nerwowego. Funkcją systemu jest produkcja, cyrkulacja oraz absorpcja płynu mózgowo-rdzeniowego.

Za ojca systemu kranio-sakralnego uważa się dr Williama Garnera Sutherlanda, który odkrył prawo wzajemnych napięć między oponą twardą wyścielającą jamy czaszki, otaczającą rdzeń kręgowy i współruch kości krzyżowej z kośćmi czaszki. Ruch ten został przez niego nazwany pierwotnym oddechem. Teorię rozwijał John Upledger.

System kranio-sakralny charakteryzuje się rytmiczną, ruchową aktywnością, która trwa przez całe życie. Funkcjonuje na zasadzie odpływów i przypływów oraz faz spoczynku. Poszczególne fazy związane są z ruchem całego systemu hydraulicznego tego systemu. Każda faza ma określoną długość i siłę. Wszelkie odchylenia od przyjętych norm, stanowią sygnał o nieprawidłowościach w obrębie organizmu, o stanie chorobowym.

Jest metodą fizjoterapii. Terapeuta palpacyjnie wyczuwa nieprawidłowe napięcia tkanek. Szczególną uwagę zwraca na okolice czaszki, kręgosłupa oraz miednicy. Poprzez odpowiednie techniki, delikatny dotyk wspiera organizm w regulacji napięcią, przywróceniu prawidłowego rytmu kranio-sakralnego. Terapia kranio-sakralna jest terapią mięśniowo-powięziową. Powięzie otaczają wszystkie grupy mięśniowe, pojedyncze mięśnie oraz narządy. Wpływając na powięzie automatycznie równoważymy nieprawidłowe napięcie w mięśniach i narządach.

Sukces metody leży fizjologii i mądrości organizmu, nie w “mocy, czy sile” terapeuty. Ręce terapeuty, umiejętnie dające wsparcie tkankom, przywracają tkankom ich fizjologiczny stan.