Metoda ta została opracowana przez Godelieve Denys-Struyf – fizjoterapeutkę, osteopatkę i absolwentkę Akademii Sztuk Pięknych. Zakłada ona ścisły związek między ciałem człowieka (i jego funkcjonowaniem ) a zachowaniem.  Opierając się na latach doświadczeń z portretem, analizie morfologicznej i psychologicznej kształtów,  autorka metody wpadła na pomysł zastosowania tego sposobu obserwacji w fizjoterapii leczenia bólu i zaburzeń układu ruchu. Struyf pracowała nad zrozumieniem związku psychiki i ciała, twierdziła, że ciało jest rodzajem języka. Zdefiniowała i narysowała sześć łańcuchów mięśniowych, które w sytuacji przeciążenia, urazu bądź stresu tworzą napięcia mięśniowo-powięziowe generujące ból i ograniczenie ruchomości ciała. Jej obserwacje znalazły potwierdzenie w badaniach antropologicznych i biomechanicznych. W metodzie GDS znajdujemy punkty wspólne z tradycyjną medycyną chińską, którą zajmował się mąż pani Struyf. GDS bierze pod uwagę biomechanikę ciała, zachowanie się człowieka, postawę jako odzwierciedlenie doświadczeń i osobowości, zwraca także uwagę na żywienie i higienę życia.

• dzieci i dorośli
• bóle kręgosłupa, stawów kończyn, bóle głowy
• choroby neurologiczne wrodzone i nabyte
• urazy, stany po wypadkach
• zaburzenia postawy w każdym wieku
• przeciążenia i urazy sportowe
• dolegliwości związane z ciążą i porodem

- zwyrodnienia stawów
- bóle kręgosłupa i innych stawów
- ból wynikający z urazów, przeciążeń, napięcia
- zaburzenia krzywizn kręgosłupa: skoliozy,lordozy, kifozy